زمینه و هدف: مراقبت اساس حرفه پرستاری است و برای مواجهه با مشکلات اخلاقی در امر مراقبت از بیماران، نیاز است که پرستاران از سطح استدلال اخلاقی بالایی برخوردار باشند. استدلال اخلاقی همان توانایی فرد برای قضاوت درست در مواجهه با مسائل اخلاقی مطرح می‌شود. با توجه به ضرورت بکارگیری استدلال اخلاقی در جهت مراقبت اخلاق محور، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط استدلال اخلاقی با رفتار مراقبتی پرستاران اورژانس صورت گرفت.
روش بررسی: این مطالعه، یک پژوهش مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی بود. 272 پرستار به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد رفتار مراقبتی و پرسشنامه آزمون معمای اخلاقی Crisham استفاده شد. داده‌های مطالعه با آمار توصیفی، آزمون‌های تی مستقل، ANOVA، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره از طریق نرم‌افزار SPSS (V20) تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره تفکر اخلاقی پرستاران 22/7±10/45، میانگین نمره ملاحظات بالینی 72/3±67/21 و میانگین نمره رفتار مراقبتی پرستاران 42/0±65/4 بدست آمد. در تحلیل چند متغیره رابطه مثبت و معنی‌دار آماری بین استدلال اخلاقی و رفتار مراقبتی (019/0β=، 001/0p<) به دست آمد.
نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه مستقیم استدلال اخلاقی با رفتار مراقبتی به نظر می‌رسد ارتقای استدلال اخلاقی پرستاران می‌تواند در ارتقای عملکرد بهتر آنان و افزایش کیفیت مراقبت موثر باشد.